سفر شمال

8/1/92  پنجشبه صبح به سمت محمود آباد حرکت کردیم باباجون و خاله ملیحه هم توی راه همراه ما شدند اما وقتی به اول جاده رسیدیم دیدم که ترافیک خیلی سنگینه با اینکه ساعت 6 صبح بود انتظار این وضیت رو نداشتیم

نزدیکهای ساعت 8/30 تازه رسیده بودیم به نزدیکی سیاه بیشه توی مسیر خیلی اذیت شدیم محمد فرهام مدام بالا آوردن ها حال خوبی نداشت پیاده شدیم تا یه مقدار هوا بخوره بابامحسن هم که داشت خرید می کرد سوال کرده بود که این راه کنار مسجد به کجا می ره اونها هم گفتند که به سمت رویان و محمود آباد هم راه داره و بین مسیر خانه نیما یوشیج هم همست

ماهم که از ترافیک خسته شده بودیم ترجیح دادیم که از مسیری خلوت و آروم بگذریم اما نمی دونستیم که راهمون دوبرابر میشه

بعد از رسیدن به یوش و دیدن خانه زیبای نیما یوشیج به راهمون ادامه  دایم و به کوههای پوشیده از برف با ارتفاع دو تا سه متر رسیدم انگار یه تیکه از بهشت روی زمین جا مونده بود فقط به اندازه یه ماشین راه بود که رد بشیم بابا محسن هم رفت بالا که یه کم سربخوره اولین بار که اینکار و کرد محمدفرهام هم خوشش اومد و خواست که با بابایی همراه بشه رفتند بالا و باهم سرخوردند و کلی کیف کرد بعد از چند ساعت راه  به آبشار آب پری رسیدیم  که واقعا زیبا بود

نزدیکهای ساعت 5 عصر رسیدیم به محمود آباد عمو جعفرهم که راه جاده چالوس رو ادامه داده بود از دیر رسیدن ما ناراحت بود همین که به جلوی درب ویلا رسیدم محمدفرهام اصلا داخل نشد و همراه بابا محسن  به  دریا رفت ویلای ماهم با دریا بیشتر از 200 متر فاصله نداشت کار ما رو  راحت کرده بود چون عسل خان هر دوساعت یه بار دلش دریا می خواست و یه ساعت هم اونجامشغول میشد

تازه فصل ماهیگیری هم بود و صیادها مشغول ماهیگیری اونهم ماهی سفید بودن واییی تورو نگو که به نظرمن 3 یا 4 هزار متر بود چون با تراکتور از آب می کشیدن بیرون لذت داشت اما دیدن ماهی هایی که بالا و پایین می پریدن و برای رسیدن به آب تلاش می کردن سخت بود

اما باهمه تفاصیل سفرخوبی داشتیم