تعطیلات

پنچ شنبه عصر بود که بابا محسن رفت طالقان و من و پسری هم رفتیم خونه مامان جون و قرار شد که تا شنبه شب هم اونجا بمونیم

این دور روزی محمد فرهام خیلی بهش خوش گذشت اصلا بی انصاف یاد بابایی نبود مدام با خاله ها بازی می کرد و هر دستوری که داشت می داد و خاله هام گوش به فرمان محمد فرهام بودن از صبح تاشب بازی می کرد و این چند روزی هم اشتهاش خیلی نسبت به هفته گذشته بهتر شده بود و من هم خوشحال که بلاخره به زبون می اومد که گشنمه

شنبه ظهر بود که یکدفعه تصمیم گرفتم که برگردیم خونه و یه مقدار کارهای عقب افتاده ام رو انجام بدم و یه شام حسابی هم برای  بابایی آماده کنم

اما خاله ملیحه دوباره زنگ زد و گفت که مامان بزرگ مهربونم همراه مامان جون داره میاد خونه مامان جون که یه هفته اینجا بمونه و یه ویزیت دکتر بشه چون پاهاش خیلی درد می کنه و از ما هم خواست که برای شام دوباره برگردیم اونجا

محمد فرهام هم که حسابی خوشحال شده بود یهو گفت مامان صدقه بده من هم گفتم می خوای چه کار گفت که بریم بدیم راننده بریم خونه مامان جون(البته پول خرد رو که همیشه می اندازیم صندوق صدقه همیشه به اسم صدقه میشناسه )

همینکه لباس های پسری رو پوشوندم دیدم که داره آروم آروم نشسته خوابش می بره تا از اتاق اومدم که بریم دیدم روی زمین دراز کشیده و خوابش برده حرکاری کردم که بیدار بشه فایده ای نداشت

من هم بغل کردم و به سمت خونه مامان جون روانه از اونجایی که خونه ماو مامان جون اینها 4 تا خیابون بیشتر فاصله نداره این مسیر  و پیاده رفتم که شاید شما هم بیدار بشی و شب رو تا آخر وقت بیدار نمونی اما فایده ای نداشت و شما تا ساعت 7  خوابیدی و من هم تونستم که با کارتون و صدای آهنگ برنارد بیدارت کنم

نزدیکهای ساعت 10 بود که بابایی هم از راه رسید و اونقدر دلش برای محمد فرهام تنگ شده بود که اصلا از خودش دور نمی کرد و مدام با پسرش بازی می کرد

این دو روز دوری اصلا خوب نبود درسته که محمد فرهام مشغول بازی بود اما ظهر که برگشیم خونه حسابی کسل شده بود و مدام بهونه میگرفت فکر می کنم که اونهم از این دوری خوشحال نبود

اما چه کنیم که بابایی مجبوره یه موقع هایی بدون ما بره اونهم الان که دیگه هوا حسابی سرد شده